(Ιστορική και απολογητική μελέτη)
Του Λάμπρου Σκόντζου, Θεολόγου - Καθηγητού
Αυτή την παράδοση συνεχίζει ως τα σήμερα η Εκκλησία του Χριστού. Οι Σύνοδοι των κατά τόπους Εκκλησιών συνεχίζουν το αρχέγονο αντιπροσωπευτικό και δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας τους. Οι κληρικοί ψηφίζονται και δεν ορίζονται. Κατά τη χειροτονία τους, συμμετέχει και ο λαός, ο οποίος δια βοής εγκρίνει ή όχι την εκλογή των κληρικών, όλων των βαθμών. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο πως χειροτονία σημαίνει: χείρα τείνω, δηλαδή υψώνω το χέρι και εκλέγω!
Είπαμε ότι η Εκκλησία του Χριστού συνεχίζει την αρχέγονη δημοκρατική λειτουργία της.
Αυτή είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, η μόνη αληθινή Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού. Διότι οι αιρετικές ομάδες, οι οποίες αποσκίρτησαν από Αυτή στο διάβα των αιώνων, δεν απόκλιναν μόνο στα θέματα της πίστεως, αλλά και στα της διοικητικής λειτουργίας.
Ο παπισμός, το μεγαλύτερο κομμάτι, που αποσπάσθηκε από την Εκκλησία, κατήργησε την αρχέγονη δημοκρατική λειτουργία της Εκκλησίας, και την αντικατέστησε με την απολυταρχική εξουσία του «επισκόπου» Ρώμης, ως «πρώτου» και «αλάθητου» στην Εκκλησία, ως δήθεν θείω δικαίω «τοποτηρητή του Χριστού στη γη», δίνοντας μάλιστα και «συνοδική» κατοχύρωση όλων αυτών των φρικτών παρεκτροπών με την Α΄ Βατικάνεια Σύνοδο του 1870, όπου ο πάπας «τέθηκε» υπεράνω και αυτών των Οικουμενικών Συνόδων! Στην πανσπερμία επίσης του προτεσταντισμού κυριάρχησε και κυριαρχεί ο «προσωποκεντρισμός» του αρχηγού, ο οποίος, δίκην πάπα, ασκεί τη διοίκηση ως πρώτος και αλάθητος, αλλά και η λαϊκοκρατία, στερημένη απόλυτα της χάρητος του Αγίου Πνεύματος να προσεγγίζει την όντως αλήθεια. Φανερό επακόλουθο ατής της τακτικής το απίστευτος κατακερματισμός του προτεσταντισμού σε πολλές χιλιάδες αντιτιθέμενες «εκκλησίες»! όλα αυτά τα φαινόμενα δεν είναι Χριστιανισμός!
Η διαρκής τραγωδία μας ως ορθόδοξοι είναι να είμαστε υποχρεωμένοι να βρισκόμαστε σε μόνιμη απολογητική στάση για τις τερατώδεις παρεκτροπές των αιρετικών. Προσάπτουν στην Εκκλησία του Χριστού, εγκλήματα και πρακτικές που δεν της ανήκουν και που ανήκουν στις ομάδες που δεν είναι Εκκλησία! Μια από αυτές τις μομφές είναι και ο δήθεν απολυταρχικός χαρακτήρας της Εκκλησίας και η αντιδημοκρατική υφή του Χριστιανισμού, ενώ τις συναντάμε αποκλειστικά στις αιρετικές ομάδες και ψευδοεκκλησίες.
Πριν τελειώσουμε την εργασία μας οφείλουμε να δώσουμε μια απάντηση σε έναν όντως φαιδρό ισχυρισμό των νεοπαγανιστών. Απλοποιώντας παιδαριωδώς τα πράγματα, προσπαθούν να «αποδείξουν» πως ο Χριστιανισμός ως «μονοθεϊστική θρησκεία», καθώς και κάθε άλλη μονοθεϊστική θρησκεία, είναι από τη φύση της απολυταρχική. Αντίθετα ο πολυθεϊσμός είναι από τη φύση του δημοκρατικός! Προσπαθούν με αφελείς συλλογισμούς να πείσουν πως ο «ένας θεός» αποφασίζει μόνος του, σε αντίθεση με τους «πολλούς θεούς», οι οποίοι συναποφασίζουν και άρα δρουν «δημοκρατικά»! Στο αστείο αυτό σόφισμά τους απαντούμε τα εξής:
Πρώτον ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία, τουλάχιστον όπως αυτοί αντιλαμβάνονται την έννοια της θρησκείας και άρα δε ανήκει, όπως κάποιοι αφελείς (και ορθόδοξοι) κατατάσσουν τον Χριστιανισμό στις «μονοθεϊστικές θρησκείες». Ο Χριστιανισμός, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Θεός, δια του ένσαρκου Λόγου Του, δεν διδάσκει πίστη σε κάποιον «ένα θεό», αλλά πίστη σε μία Θεία ουσία, τριών Θείων Προσώπων, τα Οποία υπάρχουν ως υπέρτατη αγάπη, συνομιλούν και συναποφασίζουν! Δε μας ενδιαφέρει τι πρεσβεύουν οι άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες και αν είναι απολυταρχικές ή δημοκρατικές και δεν θα απολογηθούμε γι’ αυτές.
Δεύτερον θα συμβουλεύαμε τους νεοπαγανιστές, πριν βγάζουν τέτοιου είδους αβίαστα συμπεράσματα, να διαβάζουν καλλίτερα τις μυθολογίες και τα αρχαία συγγράμματα για την φύση και την κοινωνία των «δημοκρατικών θεών» τους. Να διαπιστώσουν έτσι το καταγραμμένο απίστευτο έρεβος των σχέσεων των «θεών» μεταξύ τους. Την απίστευτη ηθική μπόχα, το μίσος, τις απάτες, τα εγκλήματα, τους βιασμούς, τις μοιχείες κλπ, που συναντούμε στις κοινωνίες των παγανιστικών «θεών», και που δεν τα συναντούμε σε καμιά ανθρώπινη κοινωνία, παρά μόνο σε ομάδες της μαφίας και της καμόρα! Οι περισσότεροι από τους «θεούς», όχι δημοκρατικά δεν συμπεριφέρονταν μεταξύ τους, αλλά ως αδίστακτοι αρχηγοί συμμοριών κακοποιών!
Καμιά ανθρώπινη κοινωνία δε διανοήθηκε ποτέ να προσαρμοστεί σε καμιά πολυθεϊστική «θεϊκή» κοινωνία, διότι θα μεταβάλλονταν σε ζούγκλα! Για του λόγου του αληθές αφήνουμε τον μεγάλο αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο Ξενοφάνη (6ος π. Χ. αιών) να μιλήσει για την «ιδανική» και «δημοκρατική» κοινωνία των αρχαίων «θεών», οι οποίοι έπρατταν «αθεμίστια έργα, κλέπτειν μοιχεύειν τε καὶ αλλήλους απατεύειν» (B12)! Όπως θα πει αργότερα και ο αξεπέραστος Ευριπίδης πως «ει οι θεοί κακοί, ουκ εισί θεοί» (Ευρ.Ηρακλ.Μαινομ.). Επίσης επαναλαμβάνουμε την απάντηση των Αθηναίων στους απεγνωσμένους κατοίκους της Μήλου, πως και οι «δημοκρατικοί» «θεοί» κάνουν εγκλήματα, σαν και την φρικτή γενοκτονία, που διέπραξαν οι «δημοκράτες» ιμπεριαλιστές Αθηναίοι, στους ανυπεράσπιστους Μηλίους (Θουκ.Ιστ.5,84-116)!
Δώσαμε νομίζω επαρκή τεκμηρίωση στην κακόβουλη μομφή κατά του Χριστιανισμού και της Εκκλησίας μας, ότι δήθεν έχει φύση αντιδημοκρατική και ότι δήθεν κατέλυσε την προχριστιανική «δημοκρατία». Αν είναι τίμιοι με τον εαυτό τους και θέλουν πράγματι να «λάμψει η αλήθεια» ας πάψουν να ισοπεδώνουν τα πάντα, κακοποιώντας την ιστορική πραγματικότητα. Πριν «ρίξουν τον λίθο» στον Χριστιανισμό, ότι δήθεν ευθύνεται για αντιδημοκρατική κατάσταση και δράση, ας εξετάσουν την κατάσταση στην μέχρι γελοιότητας ωραιοποιημένη αρχαιοελληνική παγανιστική θρησκεία και τα έργα της. Να δουν τα σκοταδιστικά και δεισιδαίμονα ιερατεία της, τα οποία ήταν «θείω δικαίω» στο σύνολό τους κληρονομικά, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν (Ευμολπιδών, Βουζυγών, Ευνάνεμων, δελφικού «ιερού», «ιερού» Δωδώνης κλπ). Να δουν τις «δημοκρατικές» διώξεις των σοφών και επιστημόνων, οι οποίοι δεν ήθελαν να λατρεύουν τους αλλόκοτους, ανήθικους και γελοίους «θεούς» της, όπου μόνο στην Αθήνα έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από πεντακόσιοι σοφοί «ασεβείς»! Να διαπιστώσουν πως τη «διαβολοποίηση» της δημοκρατίας την έκαναν τουλάχιστον πρώτοι οι άθλιοι εκπρόσωποι και θεράποντες της αρχαίας θρησκείας.
Ας το καταλάβουν λοιπόν οι χριστιανομάχοι πως η δική μας η δημοκρατία δεν έχει ανθρώπινες και άρα ατελείς καταβολές. Είναι η αληθινή δημοκρατία, διότι είναι η εικόνα της αγαπητικής υπάρξεως των Θείων Προσώπων της Αγίας Τριάδος, αφού οι άνθρωποι είμαστε ποιημένοι «κατ’ εικόνα και ομοίωση» του Τριαδικού Θεού (Γεν.1,26).
Ο κοινωνισμός του Χριστιανισμού είναι η πρακτική διακονία σε όλα τα ανθρώπινα πρόσωπα, χωρίς διακρίσεις, γεγονός το οποίο απέδειξε περίτρανα η ιστορία και το αποδεικνύει πανηγυρικά η σύγχρονη πραγματικότητα. Ο κάθε πιστός είναι υποχρεωμένος να διακονεί τους συνανθρώπους του δια βίου με αγάπη ανιδιοτελή και ανυπόκριτη, σαν να διακονεί τον ίδιο το Χριστό, διότι ο κάθε άνθρωπος είναι εικόνα του Χριστού, κατά παραγγελία του Κυρίου μας: «εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ.).
Αρχή και βάση της δημοκρατίας μας είναι ο λόγος του αποστόλου Παύλου, ότι όλοι οι άνθρωποι αποτελούμε ένα σώμα, και όπως συμπεριφέρεται το φυσικό μας σώμα, έτσι θα πρέπει να συμπεριφέρεται και το κοινωνικό σώμα. Κανένα μέλος του σώματος μας δε θεωρεί περιττή την παρουσία άλλων μελών, αντίθετα όλα τα μέλη είναι απαραίτητα και συνεργάζονται αρμονικά για την υγιή λειτουργία του σώματος. «Ου δύναται ο οφθαλμός επείν τη χειρί, χρείαν σου ουκ έχω, ή πάλιν η κεφαλή τοις ποσί, χρείαν υμών ουκ έχω.
Αλλά πολλώ μάλλον τα δοκούντα μέλη του σώματος ασθενέστερα υπάρχειν αναγκαία εστί, και ἃ δοκούμεν ατιμότερα είναι του σώματος, τούτοις τιμὴν περισσοτέραν περιτίθεμεν, και τα ασχήμονα ημών ευσχημοσύνην περισσοτέραν έχει, τα δε ευσχήμονα ημών ου χρείαν έχει» και καταλήγει ο μέγας απόστολος: «Ο Θεός συνεκέρασε το σώμα, τω υστερούντι περισσοτέραν δους τιμήν, ίνα μη ή σχίσμα εν τω σώματι, αλλά το αυτό υπὲρ αλλήλων μεριμνώσι τα μέλη· και είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη, είτε δοξάζεται εν μέλος, συγχαίρει πάντα τα μέλη» (Α΄Κορ.12,12-27). Αυτή είναι η δημοκρατία μας, η τέλεια δημοκρατία, η οποία δε μοιάζει με καμιά άλλη!
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου