Το άρθρο που ακολουθεί το είχα πρωτοδημοσιεύσει το 2012. Το δημοσιεύω για δεύτερη φορά, έχοντας ‘ξεσκονίσει’ λίγο τη μετάφραση. Το άρθρο ρίχνει μία διεισδυτική ματιά σε μία πτυχή της ιστορίας, άγνωστη σε πολλούς, που έχει συμβάλει -και συνεχίζει να συμβάλλει- στον κόσμο που εμείς σήμερα ζούμε. Η ακρίβεια της περιγραφής σοκάρει ..
Του James F. Tracy
καθηγητή σπουδών των μέσων ενημέρωσης στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα
Η online εκπαιδευτική υπηρεσία που χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς [Bill & Melinda Gates Foundation] επιδιώκει να εισαγάγει και να ελέγξει ένα παγκόσμιο σχολικό πρόγραμμα του τύπου ένα μέγεθος για όλους. Αυτή η στρατηγική συμβαδίζει απόλυτα με επίμονα σχέδια του παρελθόντος για την περαιτέρω αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης, καθ’ οδόν προς ένα διεθνές τεχνοκρατικό σύστημα.
Είναι μια πραγματικά χρήσιμη μηχανή, το ξέρετε.
Ο φαινομενικά αγαθός και παιχνιδιάρικος στίχος του δημοφιλέστατου Τόμας το Τραινάκι (Thomas the Tank Engine) συλλαμβάνει το modus operandi και την έκβαση της αμερικανικής δημόσιας εκπαίδευσης κατά τον τελευταίο αιώνα. Όπως το παιδί που υποβάλλεται σε υποχρεωτική εκπαίδευση ετών, έτσι και ο Τόμας είναι μια οντότητα που στερείται ουσιαστικής κοινωνικής δεξιότητας και η συνολική του αξία μειώνεται στην επίδειξη του να είναι «χρήσιμος» στην επιχείρηση του Sir Topham Hatt.
Τα δημόσια σχολεία, ως μια θεσμική διαδικασία που έχει επηρεαστεί καθοριστικά από τις πιο πλούσιες και τις πιο ισχυρές προσωπικότητες του κόσμου τον τελευταίο αιώνα, εξοπλίζουν τα άτομα με έναν κώδικα επιτελεστικότητας που λειτουργεί γύρω από το πως ο Τόμας συμπεριφέρεται για τον επιστάτη του, υπονοώντας ότι η ζωή έχει ήδη σχεδιαστεί σε μεγάλο βαθμό. Οι πνευματικές και οι δημιουργικές τους ικανότητες μειώνονται στο επίπεδο του κινήτρου ενός εργαλείου για να μείνουν απλά «σε τροχιά».
Σε αντίθεση με τον υπερφίαλο και αντιφατικό ισχυρισμό ότι η σύγχρονη εκπαίδευση «εξοπλίζει τους νέους για τη δημοκρατική ιδιότητα του πολίτη», η πραγματική εξέλιξη και χρήση των εκπαιδευτικών τεχνικών δείχνει πως το συνολικό περιβάλλον και η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται στο σημερινό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα έχει εδώ και χρόνια όλο και περισσότερο αναδιαμορφωθεί για την παραγωγή «χρήσιμων μηχανών», ανίκανων σε μεγάλο βαθμό να παράγουν ανεξάρτητη σκέψη και να επιδείξουν προσωπική χειραφέτηση.
Τα ισχυρά κοινωνικοπολιτικά θεμέλια του συστήματος οφείλονται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί των δημόσιων σχολείων είναι επίσης προϊόντα της εν λόγω εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα να αγνοούν την πρόθεσή της αλλά και τη συνολική απάνθρωπη τελετουργία της. Επιπλέον, η τεράστια οικονομική στήριξη των συνδικάτων των εκπαιδευτικών από φιλανθρωπίες όπως αυτές του ιδρύματος Μπιλ & Μελίντα Γκέιτς [2], διασφαλίζει ότι η κύρια αντίδραση κατά της συνεχιζόμενης εμμονής με τα εξορθολογισμένα και γραφειοκρατικοποιημένα μέσα, η προτεινόμενη ιδιωτικοποίηση των σχολείων και των σπουδαστικών προγραμμάτων και οι πραγματικά καινοτόμες μεταρρυθμίσεις των σπουδαστικών προγραμμάτων, φλερτάρουν διακριτικά με τις εμμονές του εραστή της τεχνολογίας Γκέιτς.
Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ KHAN
Σε αυτό το πλαίσιο η άφιξη της χρηματοδοτούμενης από τον Γκέιτς Ακαδημίας Khan – ένας μη κερδοσκοπικός φιλανθρωπικός οργανισμός απαλλασσόμενος από ομσπονδιακούς φόρους [501 (c) (3)] που εποπτεύει μια σειρά μαθημάτων αποκλειστικά μέσω υπολογιστή στο Youtube– είναι εντελώς αρμόζουσα. Ήδη η Ακαδημία Khan ισχυρίζεται ότι τα παιδιά σε όλο τον κόσμο «έχουν κάνει σχεδόν μισό δισεκατομμύριο ασκήσεις» μέσω του λογισμικού της. [3] Ωστόσο η εμμονή του Γκέιτς με το νέο «σχολείο» είναι σχεδόν βέβαιο ότι εστιάζεται στη δυνατότητα επιτήρησης και ελέγχου της δημόσιας εκπαίδευσης όπου θα μπορεί εύκολα να την ασκεί μέσω μερικών βασικών χτυπημάτων του πληκτρολογίου.
«Αυτό είναι υπέροχο» αναφώνησε ο Γκέιτς μετά τη συνάντησή του με τον ιδρυτή Salman Khan της Ακαδημίας Khan το 2009, στον οποίο αναφέρεται ως τον «αγαπημένο δάσκαλό» του. [4] Πράγματι o Khan, ένας πρώην διαχειριστής αντισταθμιστικών αμοιβαίων κεφαλαίων υψηλού κινδύνου, ανέπτυξε μια ευαισθησία για την online εκπαίδευση των παιδιών και είναι έτοιμος να κάνει για τη δημόσια εκπαίδευση το ίδιο που κάνει η Μονσάντο για την παγκόσμια γεωργία –να την αλλάξει στο μοντέλο του ενός μεγέθους για όλους. Ένα τέτοιο σύστημα θα είναι σε θέση να επιταχύνει ραγδαία την τυποποίηση και την εκτέλεση των σπουδαστικών προγραμμάτων από μια χούφτα ατόμων κολακευμένων και υπόχρεων στον Γκέιτς, καθώς θα επιβάλλουν ένα σύνολο αυστηρών ελέγχων τόσο στους μαθητές όσο και στους καθηγητές.
«Παθιασμένα πιστεύω ότι η Ακαδημία Khan είναι ένα εργαλείο που μπορεί να εξουσιοδοτήσει ένα (τουλάχιστον κατά προσέγγιση) πρότυπο του πως θα πρέπει να μοιάζει η εκπαίδευση του μέλλοντος», γράφει ο Khan στο νέο του βιβλίο: The One World Schoolhouse (Το Σχολείο του Ενός Κόσμου). Ο πρώην χρηματιστής ισχυρίζεται ότι το εικονικό του σχολείο καθιστά δυνατόν «έναν τρόπο που συνδυάζει την τέχνη της διδασκαλίας με την επιστήμη της παρουσίασης των πληροφοριών και την ανάλυση των δεδομένων, την σαφέστερη παράδοση, το πιο ολοκληρωμένο και το πιο σχετικό πρόγραμμα σπουδών με το χαμηλότερο δυνατό κόστος.» [5]
Η εμμονή με την άσκηση ελέγχου στο περιεχόμενο των σπουδών και την παράδοσή τους δεν είναι κάτι καινούριο. Πολύ πριν από το διαδίκτυο και το λογισμικό των ηλεκτρονικών υπολογιστών που κατέστησαν μια τέτοια ρύθμιση δυνατή, εκπαιδευτικοί μεταρρυθμιστές εφήρμοσαν με επιτυχία την επιστήμη στην εκπαίδευση με τη μορφή της Γερμανικής «πειραματικής ψυχολογίας», έχοντας τον ίδιο στόχο: την αποδυνάμωση της διδακτέας ύλης και τον εξορθολογισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας για τη δημιουργία «χρήσιμων μηχανών». Η συνεργασία του Γκέιτς και του Khan όμως μεταφέρει το εγχείρημα σε ένα εντελώς νέο επίπεδο: στην εφαρμογή ενός παγκόσμιου συστηματοποιημένου τρόπου παραγωγής πληροφοριών, τη διανομή και την επανάληψη ενός πολιτικού και τεχνοκρατικού οράματος παρόμοιου με αυτό των πνευματικών τους προγόνων στις αρχές του εικοστού αιώνα.
συνεχίζεται
Παραπομπές.
1. Gullane Limited, Thomas and Friends, It’s Great to Be an Engine, Publications International Ltd, 2010.
3. Salman Khan, The One World Schoolhouse: Education Reimagined, New York and Boston: Twelve, 2012.
4. Salman Khan, “When Salman Khan Met Bill Gates,” CNN Money/Forbes, October 9, 2012, http://money.cnn.com/2012/10/09/news/companies/sal-khan-bill-gates.fortune/index.html
5. Khan, The One World Schoolhouse.
Πηγή Memory Hole
Αρχική δημοσίευση.
Η φωτογραφία είναι έργο του Juha Arvid Helminen. Όλη η συλλογή του υπάρχει εδώ: http://immanuel.deviantart.com/gallery/
https://averoph.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου