Η ομορφιά της σάρκας ειναι προσωρινή και εφήμερη απόλαυση αλλά η ομορφιά της Ψυχής ειναι Αιώνια και πολύτιμος θησαυρός.

πηγή

Όλη η υλική κτίση θα αφθαρτοποιηθεί

Του π. Στεφάνου Φρήμαν
 

“...ως του αποστρέψαι σε εις την γην, εξ ης ελήφθης, ότι γη ει και εις γην απελεύση.” (Γεν.3:19)  

 

Εμείς τα ανθρώπινα όντα έχουμε ένα θεμελιώδη δεσμό με τον πλανήτη πάνω στον οποίο ζούμε – είμαστε φτιαγμένοι από τα δικά του υλικά. Δεν είμαστε φτιαγμένοι από χώμα του Άρη, ούτε από την σκόνη της Σελήνης, το αέριο του Δία ή τους δακτυλίους του Κρόνου. Είμαστε φτιαγμένοι από τα γήινα υλικά – πάντα ήμασταν και πάντα θα είμαστε. Αυτό δεν είναι ούτε κάτι τυχαίο, ούτε συμπτωματικό – είναι θεμελιώδες. Είμαστε ένα γήινο υλικό που έχει λογική και που ομιλεί. Αυτό όχι μόνο ισχύει για αυτή την… επί-γεια ζωή (επί της γης!), αλλά, σύμφωνα με τις Γραφές, ισχύει και για την αιώνια ύπαρξή μας με τον Χριστό. Η γήινη ύλη που ήταν και η γήινη σάρκα του Χριστού, είναι τώρα (με κάποιον τρόπο) η μεταμορφωμένη, αναστημένη γήινη ύλη που κάθεται αιώνια στα δεξιά του Πατρός. 

 

Συχνά σκέφτομαι πως δίνουμε πολύ λίγη προσοχή στο χοϊκό σώμα μας. Η επιστημονική μας φαντασία μάς φαντάζεται να μετακινούμαστε αστραπιαία σε πλανήτες όλου του γαλαξία… να μεταθέτουμε τα μυαλά μας από το ένα δοχείο σε ένα άλλο… ή απλά να «παρκάρουμε» την αίσθησή μας μέσα σε κάποια βελτιωμένη έκδοση ενός φορητού υπολογιστή (ή του κινητού τηλεφώνου μας). Έχουμε ονομάσει «τεχνητή νοημοσύνη» τα τελευταία μας σκαλίσματα με τον ηλεκτρισμό και το πυρίτιο – κάτι που δείχνει μια σοβαρή αδυναμία κατανόησης ή σεβασμού για το θαύμα του ίδιου του μυαλού μας. 

 

Ζούμε μέσα σε ένα εντελώς μοναδικό «βιοσύστημα» (biome). Ο κόσμος μας είναι σαφώς κάτι περισσότερο από χώμα, επειδή σφύζει αξιοθαύμαστα και από ζωή: ιούς, βακτήρια, μύκητες, ζώα και φυτά αμέτρητης ποικιλίας (και πολλά από αυτά ζουν μέσα μας και δραστηριοποιούν την ζωή μας). Έχουμε περισσότερα βακτήρια στο σώμα μας παρά κύτταρα. Μερικά από αυτά τα βακτήρια παίζουν ρόλο στην δημιουργία παραγόντων όπως η σεροτονίνη και άλλες βασικές χημικές ουσίες. Είμαστε τρομερά και υπέροχα φτιαγμένοι, και η ζωή μας είναι εντελώς συνυφασμένη με την ζωή άλλων πλασμάτων του πλανήτη. Τα τρώμε (φυτά, ζώα), τα αναπνέουμε, συμμετέχουν στις σκέψεις μας (παράδειγμα η αναφορά στην σεροτονίνη). Σαφώς κάτι περισσότερο από «χώμα», είμαστε χους που μπορεί να εκλογικεύει και να ομιλεί. 

 

Κάποιος με ρώτησε πρόσφατα, «Θα υπάρχουν βακτήρια στον Παράδεισο;» Με έκανε να υποψιάζομαι πως ο οραματισμός μας είναι μάλλον λιγότερος από κοσμικός: δηλαδή, είναι πολύ μικρός. 

 

Ο Άγιος Απόστολος Παύλος γράφει: 

 

"Η γαρ αποκαραδοκία της κτίσεως την αποκάλυψιν των υιών του Θεού απεκδέχεται· 20 τη γαρ ματαιότητι η κτίσις υπετάγη, ουχ εκούσα, αλλά δια τον υποτάξαντα, επ’ ελπίδι 21 ότι και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού. 22 οίδαμεν γαρ ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συνωδίνει άχρι του νυν· 23 ου μόνον δε, αλλά και αυτοί την απαρχήν του Πνεύματος έχοντες και ημείς αυτοί εν εαυτοίς στενάζομεν υιοθεσίαν απεκδεχόμενοι, την απολύτρωσιν του σώματος ημών". (Ρωμ. 8:19–23) 

 

Ο Χριστός ήρθε, όχι μόνο για να σώσει τους αμαρτωλούς, αλλά για να σώσει ολόκληρη την Δημιουργία. Όταν βλέπουμε την αναφορά «είδον ουρανόν καινόν και γην καινήν» (Αποκ. 21:1), θα πρέπει να το κατανοούμε ως «ολόκληρη την Δημιουργία». Δεν είναι κάτι που θα γίνει μόνο για εμάς ιδιαιτέρως. 

 

Ο C.S. Lewis κάποτε παρατήρησε: 

«Γι’ αυτό βρίσκομαι συχνά σε τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις με τον σύγχρονο κόσμο: υπήρξα προσηλυτισμένος Ειδωλολάτρης που ζούσε ανάμεσα σε αποστάτες πουριτανούς». 

 

Οι «αποστάτες πουριτανοί» που είχε στο μυαλό του ήταν οι πολίτες της νεωτερικότητας που έχουν τόσο διαζευχθεί από την Δημιουργία - και ο ένας από τον άλλον - ώστε να αναρωτιούνται αν η Δημιουργία επρόκειτο να έχει κάποια θέση στον Παράδεισο. Οι πουριτανοί που γέννησαν μια τέτοια νοοτροπία είχαν ήδη αποτινάξει τα Μυστήρια και τις οποιεσδήποτε άλλες υλικές πτυχές της αγαθής Δημιουργίας του Θεού από την ιδιαίτερη δική τους θρησκευτική φαντασία. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν είναι αντι-υλιστές. Μάλιστα, ίσως να είμαστε από τους λίγους αληθινούς υλιστές μέσα στον σύγχρονο κόσμο. 

 

Η διακονία του Χριστού ανάμεσά μας συνδεόταν πλήρως με τον υλικό κόσμο. Θεράπευσε με πτύελο και λάσπη και πλύσιμό μέσα στο νερό. Το τάισμα των 5.000 ανθρώπων δεν ήταν αντι-υλικό ούτε είχε άγνοια της πείνας τους. Διεύρυνε με θαυμάσιο τρόπο την πραγματικότητα των πέντε μόλις άρτων και δύο ψαριών, έτσι ώστε ακόμα και τα όρια της Δημιουργίας συμμετείχαν στην αφθονία του ουρανού. 

 

Η αναφορά «Ειδωλολάτρης» του Lewis ήταν μια αναγνώριση πως η φαντασία του ήταν γεμάτη από ιστορίες και μύθους για θεότητες που κατοικούσαν σε δέντρα και ποτάμια, πηγές και εποχές. Ο Παγανισμός που είχε στο μυαλό του ήταν όντως βαθιά συνυφασμένος με όλα τα κτιστά πράγματα. Ο Χριστιανισμός που ήρθε στα πάτρια νησιά του (ο ίδιος ήταν στην πραγματικότητα Βορειοϊρλανδός που αργότερα σπούδασε και έζησε στην Αγγλία) από τους Αποστολικούς χρόνους, σε καμία περίπτωση δεν σκανδαλίσθηκε με την θρησκευτική θέση της φύσης σε εκείνους τους πολιτισμούς. Αρκεί να διαβάσει κανείς τον «Θώρακα του Αγίου Πατρικίου» για να αντιληφθεί πόσο ομαλά ο Χριστιανισμός συμπεριέλαβε και την Φύση: 

"…σηκώνομαι από τον ύπνο σήμερα, διά της δυνάμεως του ουρανού, του φωτός του ήλιου, της λάμψης του φεγγαριού, του μεγαλείου της φωτιάς, της ταχύτητας του κεραυνού, της δυνατής πνοής του ανέμου, του βάθους της θάλασσας, της σταθερότητας της γης, της σκληρότητας του βράχου…. 

 

Σηκώνομαι από τον ύπνο σήμερα, δια της δυνάμεως του Θεού για να με πλοηγεί, της ισχυρότητας του Θεού για να με στηρίζει…"

 

Χαμογελώ όταν βλέπω βιβλία που αναφέρονται σε «Κελτική πνευματικότητα», γνωρίζοντας ότι δεν είναι τίποτα άλλο από τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό εκφραζόμενο από ένα συγκεκριμένο λαό – τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. 

 

Όλα αυτά, ωστόσο, είναι δύσκολα πράγματα για τους «πουριτανούς» απογόνους της νεωτερικότητας. Στις προσπάθειές τους να καθαρίσουν τον κόσμο από κάθε ίχνος (Ρωμαιο)καθολικισμού, βοήθησαν στην έναρξη ενός εκκοσμικευμένου Χριστιανισμού, στερημένου από μυστήριο και τα Μυστήρια (παρά μόνο σαν μια νοητική άσκηση). Η κατηγορία τους για «δεσιδαιμονία» των Χριστιανών βοήθησε να σβηστεί το θαύμα του αρχικού οράματος της Δημιουργίας του Χριστιανισμού. Φυσικά, η νεωτερικότητα έχει αντικαταστήσει όλα αυτά σήμερα με την «αποφασισμένη πλέον επιστήμη» της κλιματολογίας, καθώς τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και τα συναφή υπόσχονται στον κόσμο μια νέα σωτηρία. 

 

Το πρώτο μου βιβλίο, Everywhere Present (Πανταχού Παρών) προσπάθησε να επαναφέρει στους αναγνώστες το «μονώροφο σύμπαν», ένα κόσμο στον οποίο ακόμη και τα βακτήρια έχουν θεϊκό σκοπό και πεπρωμένο. Ήταν μια ευχάριστη πρόταση που μου έκανε ο εκδότης μου στη Ρωσία όταν το βιβλίο εκδόθηκε σε μετάφραση, να προστεθεί ένα κεφάλαιο, με ρωσική μετάφραση του «Θώρακα του Αγίου Πατρικίου». (Τώρα φαίνεται σαν ένα κεφάλαιο που λείπει στην αγγλική έκδοση...) 

 

Πιστεύω πως ένα κεφάλαιο σε μεγάλο κομμάτι της χριστιανικής μας πίστης όντως λείπει στην παρούσα εποχή. Έχουμε χάσει τόσα πολλά. 

 

Έχετε άραγε σκεφτεί για τα βακτήρια που θα κατοικούσαν στο πεπτικό σύστημα του Θεανθρώπου; Ομολογώ πως ούτε εγώ το είχα σκεφτεί. Εμείς τα χοϊκά πλάσματα της γης, φίλοι και συγκάτοικοι της χλωρίδας και της πανίδας, πρέπει να διεκδικήσουμε ξανά την ολότητα της Πίστεώς μας. Οι σύγχρονοι πουριτανοί σε όλο τον κόσμο είναι σήμερα πεινασμένοι για την πίστη που κάποτε είχαν καταδικάσει. Στην θέση της έχουν βάλει διάφορες μορφές τρέλας. Η λογική είναι σπάνια – όμως αυτή μπορεί να παρίσταται μόνο με την ολότητα. 

 

Μια εκδοχή της Προσευχής του Ιησού που έμαθα στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στο Έσσεξ λέει: 

«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς και ολόκληρο τον κόσμο Σου». 

 

Ο κόσμος στενάζει. Εσείς μπορείτε να τον ακούσετε;

 

Μετάφραση Κ. Ν.

πηγή

Δελτία Τύπου της ΝΙΚΗΣ για επίσκεψη στην 112 Πτέρυγα Μάχης και τις δηλώσεις Γεραπετρίτη.

O πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ στην 112 Πτέρυγα Μάχης 

 

Την 112 πτέρυγα μάχης στην Αεροπορική Βάση Ελευσίνας, επισκέφθηκε το πρωί ο πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ Δημήτρης Νατσιός τον οποίο υποδέχθηκε ο Διοικητής της, Ταξίαρχος Ευθύμιος Σιμιτζής.
 

Ο Δημήτρης Νατσιός ενημερώθηκε από τους αξιωματικούς για την ιστορία και την αποστολή της 112 Πτέρυγας Μάχης αλλά και για το πώς γίνεται η αεροπυρόβεση στην Ελλάδα. 

 

Στη συνέχεια οδηγήθηκε στην 355 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών η οποία έχει ως αποστολή της τη διεξαγωγή επιχειρήσεων αεροπυρόσβεσης στην ελληνική επικράτεια, καθώς και την εκτέλεση αποστολών Έρευνας – Διάσωσης . Ο Διοικητής της Ηλίας Βελούδος τον πληροφόρησε για την ιστορία τη δομή και την οργάνωσή της .

 

Μεγάλο ενδιαφέρον για τον πρόεδρο της ΝΙΚΗΣ παρουσίασε η περιήγησή του στη Μοίρα Συντήρησης Αεροσκαφών, όπου συνομίλησε με το προσωπικό, ενημερώθηκε για τις αποστολές αεροπυρόσβεσης και το έργο συντήρησης των πυροσβεστικών αεροσκαφών.

 

Λίγο πριν την αποχώρησή του δήλωσε : « Μίλησα με ανθρώπους που είναι οι πραγματικοί ήρωες της σημερινής κοινωνίας, άνθρωποι της θυσίας και τους εξέφρασα ένα μεγάλο ευχαριστώ εκ μέρους και της ΝΙΚΗΣ και εκ μέρους του ελληνικού λαού για το σπουδαίο και ηρωικό έργο που επιτελούν. Είναι τα ζωντανά πρότυπα που ζητάμε στην εποχή μας. Αν θέλουν οι γονείς να μην ανησυχούν για τα παιδιά τους ας τους εμφυσήσουν την αγάπη για την πατρίδα και το σεβασμό στις αξίες του έθνους μας, πράγμα που το κάνουν οι αξιωματικοί της Πολεμικής μας Αεροπορίας».

 

Με εκτίμηση,

Γραφείο Τύπου της ΝΙΚΗΣ 

 

Τι συζητά εν κρυπτώ με την τουρκική πλευρά ο κ. Γεραπετρίτης;

 

Μεγάλο προβληματισμό προκάλεσαν οι πρόσφατες δηλώσεις του ΥΠΕΞ κ. Γεραπετρίτη στη δημοσιογράφο κα Νίκη Λυμπεράκη, στο 9ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών. Οι δηλώσεις αναφέρονται σε οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, χωρίς καμία όμως αναφορά στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις.

 

Δεν μας διευκρινίζει ο κ. Υπουργός τι συζητά εν κρυπτώ με την τουρκική πλευρά και τι σημαίνει ότι «κάποια στιγμή πρέπει να δούμε τα πράγματα και με γενναιότητα». Ελπίζουμε να μην εννοεί παραχωρήσεις, γεγονός απαράδεκτο, με τη δικαιολογία ότι θα εξασφαλίσουμε ηρεμία. Μία ηρεμία που η τουρκική πλευρά δεν σέβεται, παρόλη την πρόσφατη υπογραφή της Διακήρυξης των Αθηνών, που υποτίθεται ότι δεν έχει μεν νομική αξία, έχει όμως αντίστοιχη πολιτική αξία». 

 

Επισημαίνουμε στον κ. Γεραπετρίτη ότι το Δημοκρατικό-Πατριωτικό κίνημα ΝΙΚΗ και ο Ελληνικός λαός δεν παραχωρεί την θαλάσσια κυριαρχία μας, η οποία με το βάση το Δίκαιο της Θάλασσας, εκτείνεται στα 12 ν.μ.. Ζητάμε από την κυβέρνηση να ασκήσει το δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα δώδεκα μίλια και να επιδιώξει την ρητή αναγνώριση αυτού του δικαιώματος και από τις ΗΠΑ στις οποίες έχουμε παραχωρήσει στρατηγικές υποδομές χωρίς να έχουμε λάβει ουσιαστικά ανταλλάγματα παρά επαίνους. 

 

Τέλος τονίζουμε ότι η μόνη ενδεδειγμένη λύση, η οποία θα προστατεύσει τα εθνικά μας συμφέροντά, από καθαρά νομικής (και όχι πολιτικής πλευράς), είναι η προσφυγή της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Λουξεμβούργου, το οποίο εξασφαλίζει την τήρηση του Δικαίου κατά την ερμηνεία και την εφαρμογή των Συνθηκών και οι αποφάσεις του εκτελούνται υποχρεωτικά, σύμφωνα με το άρθρο 28 της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ (ΣΛΕΕ). Η απόφασή του δεσμεύει πολιτικά και νομικά όχι μόνο τις χώρες μέλη της ΕΕ, αλλά και τα συνδεδεμένα μέλη όπως η Τουρκία από το 1963.

 

Με εκτίμηση,

Γραφείο Τύπου της ΝΙΚΗΣ

Η Β. Ήπειρος μέσα από βρετανικά έγγραφα

Βόρεια Ήπειρος, Κύπρος, θύματα γεωγραφίας και όχι μόνο…

 

Γράφει η Φανούλα Αργυρού
 

Το θέμα της Βορείου Ηπείρου καλύπτεται διαχρονικά και στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο, εφόσον το Λονδίνο ήταν βαθιά αναμεμειγμένο με την τύχη της…

 

Στο σημερινό μου άρθρο θα δώσω μια μικρή περιγραφή για το πώς έβλεπαν και χειρίστηκαν τις ελληνικές διεκδικήσεις για τη Βόρειο Ήπειρο στο βρετανικό Υπ. Εξωτερικών (Φόρεϊν Όφις). Και δηλώνω ότι αυτό δεν αποτελεί ειδική έρευνα για το θέμα, παρά μόνο μια μικρή αναφορά. 

 

Μεταξύ των αποδεσμευμένων προ ετών εγγράφων επέλεξα δύο, τα οποία δίνουν την εικόνα μεταξύ 1946 και 1952. 

 

Το πρώτο είναι Memorandum ημερομηνίας 9 Μαΐου 1949, το οποίο αναφέρει περιπτώσεις που αναβίωσαν οι ελληνικές διεκδικήσεις για τη Βόρειο Ήπειρο μετά τις 11 Μαρτίου 1946, όταν εκδόθηκε το F.O.R.D. Paper με τα «Ελληνο-Αλβανικά Σύνορα» (“The Greek-Albanian Frontier”). Συνοπτικά το έγγραφο αναφέρει: 

 

Της ελληνικής αντιπροσωπίας το 1946 στη Διάσκεψη Ειρήνης, στο Παρίσι, ηγείτο ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης (Πρωθυπουργός) και περιελάμβανε και τους ηγέτες της αντιπολίτευσης. Συμφώνησαν όλοι σε μια εθνική εξωτερική πολιτική και στην άμεση ανάγκη να πιέσουν την Αλβανία να δώσει μέρος της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα (Η αναφερόμενη περιοχή βρίσκεται στον συνημμένο χάρτη). Αποφάσισαν να θέσουν το ελληνικό αίτημα όταν θα συζητείτο η ιταλική συνθήκη για ειρήνη (η ιταλική αναγνώριση της Αλβανίας). 

 

 

Δύο χάρτες στα βρετανικά αρχεία για τη Βόρειο Ήπειρο. 

 

Στις 3 Αυγούστου, λοιπόν, ο κ. Τσαλδάρης έκανε μια αινιγματική ομιλία, ζητώντας η Βόρειος Ήπειρος να ενωθεί με την Ελλάδα. Το θέμα δεν συζητήθηκε.

 

Στις 14 Αυγούστου ο κ. Τσαλδάρης συναντήθηκε με τον Υπουργό Εξωτερικών (Ηνωμένου Βασιλείου) και εξέφρασε την ειλικρινή επιθυμία της κυβέρνησής του για ειρήνη με την Αλβανία. Ρώτησε κατά πόσον το Συμβούλιο Υπουργών των Εξωτερικών μπορούσε να κάνει προτάσεις για συνθήκη ειρήνης μεταξύ των δύο χωρών. Του ζητήθηκε να ετοιμάσει εισηγήσεις για μια τέτοια συνθήκη.

 

Στις 22 Αυγούστου, σε συνεδρία της ολομέλειας, ο κ. Τσαλδάρης έθεσε ξανά το θέμα της Βορείου Ηπείρου και είπε ότι ήταν ανάγκη να λυθεί αυτή η διαμάχη μεταξύ Ελλάδας - Αλβανίας, προτού η Ελλάδα υπογράψει το Μέρος V (άρθρα 21-26) της Συνθήκης της Ιταλίας, που παραχωρούσε κάποια δικαιώματα σε μια χώρα με την οποία η Ελλάδα βρισκόταν σε πόλεμο. 

 

Στις 30 Αυγούστου, στη συνεδρία της ολομέλειας, συζητήθηκε κατά πόσον η ελληνική αντιπροσωπία μπορούσε να ζητήσει από την ολομέλεια να διευθετήσει τα εκκρεμή θέματα μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. 

 

Τον Νοέμβριο (1946) οι Έλληνες, κατόπιν συμβουλής του Βρετανού Υπ. Εξωτερικών, έθεσαν το αίτημά τους στη συνάντηση του Συμβουλίου Υπ. Εξωτερικών στη Νέα Υόρκη. Αυτό το έκαναν και λόγω της δήλωσης του Σοβιετικού ΥΠΕΞ, V. M. Molotov, στη συνεδρία της ολομέλειας στις 30 Αυγούστου, ότι όλα τα εδαφικά θέματα που εκκρεμούσαν από τη λήξη του πολέμου στην Ευρώπη μπορούσαν να συζητηθούν (στη Ν.Υ.) Συμφωνία του Potsdam. 

 

Μέχρι το τέλος του 1946, όμως, το ελληνικό αίτημα δεν είχε ακόμα συζητηθεί. Κατά τη διάρκεια του 1947 είχε επίσημα επανα-τονιστεί στη διακήρυξη πολιτικής της κυβέρνησης Μαξίμου στις 27 Ιανουαρίου, και σε κοινοβουλευτικό ψήφισμα, 15 Οκτωβρίου, που εξουσιοδοτούσε την επικύρωση της ιταλικής συνθήκης ειρήνης. Το αίτημα παρέμεινε ονομαστικά σε εκκρεμότητα ενώπιον της Επιτροπής Υπ. Εξωτερικών…

 

Έκτοτε το θέμα δεν συζητήθηκε, εκτός στις συμφιλιωτικές συζητήσεις του Δρος Evatt αργά το 1948, αναφέρει το Memorandum, όταν οι βόρειοι γείτονες της Ελλάδας απαίτησαν όπως η χώρα θεωρήσει ως οριστική την τωρινή συνοριακή γραμμή μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας. Οι Έλληνες αρνήθηκαν…

 

 Η σελίδα των συμπερασμάτων. 

 

Το δεύτερο έγγραφο, που ετοιμάστηκε από το Τμήμα Έρευνας του Φόρεϊν Όφις, 19.1.1952, αναφέρει και αυτό συνοπτικά: 

 

Οι Έλληνες γι’ ακόμα μια φορά κατέκτησαν μέρος της Βορείου Ηπείρου το 1940-41 και εκδιώχθηκαν από τη γερμανική εισβολή.

 

Ενωρίς τον Σεπτέμβριο του 1941, η εξόριστη ελληνική Κυβέρνηση έθεσε στο Φόρεϊν Όφις τo θέμα της Βορείου Ηπείρου. Το Φόρεϊν Όφις πίστευε τότε ότι η θέση της Ελλάδας ήταν δυνατή, όμως έπρεπε να μετριαστεί με την τύχη της Αλβανίας, η οποία δεν θα ήταν βιώσιμη δίχως την αμφισβητούμενη περιοχή... Η βρετανική απόφαση ήταν να μη δεσμευόταν η βρετανική κυβέρνηση στο ελληνικό αίτημα. Στις 17 Δεκεμβρίου 1942, ο Βρετανός Υπ. Εξωτερικών από το βήμα της Βουλής των Κοινοτήτων υποσχέθηκε να υποστηρίξει την ανεξαρτησία της Αλβανίας και ολοκλήρωσε: «Η Κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος θεωρεί το θέμα των συνόρων του αλβανικού κράτους μετά τον πόλεμο ως θέμα που θα λυθεί με τη διευθέτηση ειρήνης».

 

Ο Α. Eden (ΥΠΕΞ) εξήγησε με επιστολή στον Έλληνα Πρέσβη, 30.12.1942, ότι η πολιτική της κυβέρνησής του ήταν να μη συζητηθούν θέματα εδαφικών αιτημάτων κατά τη διάρκεια του πολέμου και το επανέλαβε με επιστολή, 27.4.1942, προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό.

 

Τον Νοέμβριο του 1944, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ζήτησε από τη βρετανική κυβέρνηση να δηλώσει ότι δεν θα παραβλέψει το ελληνικό αίτημα όταν έλθει η ώρα της τελικής διευθέτησης, όμως τέτοια δήλωση δεν έγινε. 

 

Στις 27 Φεβρουαρίου 1945, ο Έλληνας Πρέσβης (στο Λονδίνο) έθεσε ξανά το ελληνικό αίτημα. 

 

Στις 23 Μαρτίου 1945, ο A. Eden ενημέρωσε την Αθήνα ότι αμφέβαλλε αν οι ελληνικές διεκδικήσεις εναντίον Βουλγαρίας και Αλβανίας θα αναγνωρίζονταν. Οι ελληνικές διεκδικήσεις συζητήθηκαν στο Φόρεϊν Όφις στις 28 Ιουνίου 1945 και αποφασίσθηκε ότι μπορούσε να δοθεί κάποια ικανοποίηση στην Ελλάδα στην παράλια περιοχή έναντι της Κέρκυρας… και ότι η βρετανική κυβέρνηση θα προσπαθούσε να συντονίσει την πολιτική της με εκείνην των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. 

 

Σε συζήτηση με τον Έλληνα Βασιλέα στις 11 Σεπτεμβρίου 1945, ο Sir Orme Sargent (υπεύθυνος στο Φόρεϊν Όφις) εξήγησε την επίσημη θέση ότι τα μελλοντικά σύνορα της Αλβανίας (την ανεξαρτησία της οποίας είχαν υποσχεθεί), δεν ήταν θέμα που μπορούσε να διευθετήσει μόνη της η κυβέρνησή του, όμως «θα είχαν κατά νουν τις ελληνικές διεκδικήσεις» όταν θα συζητιούνταν τα θέματα. Ο Βασιλέας επεσήμανε ότι ο κ. Winston Churchill (Βρετανός Πρωθυπουργός) τού είχε πει ότι θα διασφάλιζε για την Ελλάδα ό,τι ζητούσε στη Βόρεια Ήπειρο, με την Ελλάδα να προσφέρει αποζημίωση στους συμμάχους της Μεγάλης Βρετανίας αλλού. 

 

(Σημ. Το έγγραφο αναφέρει ότι το Τμήμα Έρευνας του Φ.Ο. δεν μπόρεσε να βρει την αναφορά του Έλληνα Βασιλέα για τη δήλωση Churchill στα αρχεία των τμημάτων του Φ.Ο.). 

 

Στις 4 Μαΐου 1946, η βρετανική κυβέρνηση είπε στην Ελλάδα ότι, όταν οι ελληνικές διεκδικήσεις επανέλθουν για συζήτηση, «οι αντιπρόσωποί της θα πουν ότι το Λονδίνο δεν έχει αποφασίσει αλλά ότι ‘‘πρέπει να διερευνηθούν’’». 

 

Τον Αύγουστο του 1946, η Επιτροπή των Αρχηγών των Βρετανικών Επιτελείων βρήκε ότι μπορεί να υπήρχε κάτι στις ελληνικές διεκδικήσεις στην Αλβανία σε περίπτωση που η τελευταία επιτίθετο της Ελλάδας, όμως αν αναμειγνυόταν και η Γιουγκοσλαβία θα αποδυνάμωνε την ελληνική θέση. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1946 είπαν στην Ελλάδα ότι ποτέ δεν της έκρυψαν πως θεωρούσαν αδύναμη τη θέση της και τις διεκδικήσεις έναντι Βουλγαρίας και Αλβανίας μάλλον «ενοχλητικές». 

 

Τον Δεκέμβριο 1946, όταν οι Έλληνες κατέθεσαν έγγραφο με διεκδικήσεις ενώπιον της βρετανικής αντιπροσωπίας στη Νέα Υόρκη, και πάλι τους είπαν ότι δεν είχαν ελπίδες αποδοχής. 

 

Στις 20 Οκτωβρίου 1947, η Ελλάδα επικύρωσε τη συνθήκη με την Ιταλία, αφήνοντας στο περιθώριο το θέμα με την Αλβανία. Τον Νοέμβριο του 1947 υπήρχε μια περίπτωση οι ΗΠΑ να υποστήριζαν επιστροφή της Β. Ηπείρου στην Ελλάδα, τελικά όμως το άφησαν να εκκρεμεί…

 

Στις 5 Νοεμβρίου 1949, ο Ernest Bevan (Βρετ. ΥΠΕΞ), είπε στην Ελλάδα ότι, κατά τη γνώμη του, η Ελλάδα δεν θα ήταν ποτέ ασφαλής από σοβιετική επέμβαση μέχρι να εγκαταλείψει τις διεκδικήσεις της για τη Β. Ήπειρο, δεν έδωσε διαβεβαίωση για βρετανική συμπαράσταση και ότι και οι Αμερικανοί συμφωνούσαν… Ο Τσαλδάρης παραδέχθηκε ότι το Λονδίνο δεν είχε επίσημα εγγυηθεί να υποστηρίξει την Ελλάδα για τις διεκδικήσεις της στη Β. Ήπειρο… 

 

Ολοκληρώνοντας, το έγγραφο αναφέρει στα συμπεράσματά του: 

 

Στο παρελθόν η Κυβέρνηση της Α.Μ. υποστήριζε τις ελληνικές διεκδικήσεις στη Β. Ήπειρο. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η θέση της ήταν επιφυλακτική… υποστήριζε αποζημίωση στην Ελλάδα, στα Δωδεκάνησα, αφήνοντας την πόρτα ανοικτή. Εφόσον (έγραψαν) δεν υπεγράφη Συνθήκη Ειρήνης με την Αλβανία, το ελληνο-αλβανικό σύνορο δεν μπορεί να θεωρείται ως τελικά διευθετημένο. Μπορεί, (είπαν) τελικά, να υπάρχει θέμα να δοθεί στην Ελλάδα μια αλβανική περιοχή έναντι της Κέρκυρας, περιλαμβανομένων των περιοχών Δέλβινο, Άγιοι Σαράντα και Κονίσπολη. 

 

Φώτο BBC, 3.10.2013, Tony Blair. 

 

«Φαίνεται», γράφουν, «ότι υπήρξαν εμπιστευτικές επικοινωνίες με την Ελλάδα για την επίσημη βρετανική θέση, όμως ταυτόχρονα άφησαν να νοηθεί ότι η πόρτα δεν έχει κλείσει οριστικά». 

 

Σήμερα, μισό αιώνα μετά, μπορεί να θεωρηθεί σίγουρο πια πως αμφότερες οι πόρτες Λονδίνου και Αθήνας έκλεισαν στο θέμα Βορείου Ηπείρου… 

 

Από το 2013 ο Βρετανός, πρώην Πρωθυπουργός (επί «Σχεδίου Ανάν/Χάνεϊ» για την Κύπρο) Tony Blair, ανέλαβε σύμβουλος του Αλβανού Πρωθυπουργού Edi Rama για να βοηθήσει την ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ… (https://www.bbc.co.uk/news/uk-politics-24387295). 

 

*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος 

 

πηγή

Το μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία ήταν ανέκαθεν ένας δούρειος ίππος για την κατήχηση των ΛΟΑΤ

Aυστραλιανό σχολείο καλεί LGBT ακτιβιστές για να διδάξουν στα παιδιά το σεξ. Οι γονείς ούτε ενημερώθηκαν για την παρουσίαση ούτε συναίνεσαν σε αυτήν.

 

Του Jonathon Van Maren

 

(LifeSiteNews) - Έχει συμβεί ξανά, και θα συνεχίσει να συμβαίνει μέχρι οι γονείς να συνειδητοποιήσουν ότι η «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση» στα σχολεία είναι στην πραγματικότητα μια προσπάθεια να εξαλειφθούν τα ηθικά όρια και να ομαλοποιηθούν οποιεσδήποτε σεξουαλικές προτιμήσεις.
 

Το τελευταίο περιστατικό προκάλεσε έρευνα από το Υπουργείο Παιδείας της Νότιας Αυστραλίας, αφού ένας τρίτος παρουσιαστής έκανε μια παρουσίαση σχετικά με τη σεξουαλικότητα σε κορίτσια ηλικίας 13 και 14 ετών και φέρεται να ισχυρίστηκε ότι η κτηνοβασία ήταν «αποδεκτή από την κοινότητα LGBTQIA+».

 

Οι μαθήτριες στο γυμνάσιο Renmark παραπονέθηκαν αφού τους είπαν να εγκαταλείψουν τις κανονικές τάξεις τους και να παρακολουθήσουν μια παρουσίαση από έναν τρίτο παρουσιαστή, ο οποίος δεν έχει κατονομαστεί από τον Τύπο. Υπήρχαν δύο μέλη του προσωπικού από το κέντρο Headspace, έναν οργανισμό υπηρεσιών νεολαίας και ψυχικής υγείας, παρόντες στην τάξη για την ωριαία παρουσίαση «σχέσεων». Σύμφωνα με την ιστοσελίδα τους, η Headspace υποστηρίζει την άποψη ότι:

 

Η σεξουαλικότητα είναι σε ένα φάσμα, στο ένα άκρο μερικοί άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται έλξη μόνο ή κυρίως για άτομα που είναι του ίδιου φύλου με αυτούς (αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να προσδιορίζονται ως ομοφυλόφιλοι ή λεσβίες). Στο άλλο άκρο του φάσματος, οι άνθρωποι μπορεί να έλκονται μόνο ή κυρίως από το αντίθετο φύλο από τον εαυτό τους (αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να αυτοπροσδιορίζονται ως ετεροφυλόφιλοι ή ετεροφυλόφιλοι).

 

Οι άνθρωποι μπορούν να υπάρχουν οπουδήποτε σε αυτό το φάσμα, καθώς μερικοί άνθρωποι μπορούν να προσελκύονται από πολλαπλά φύλα (αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να επιλέξουν να αυτοπροσδιοριστούν ως αμφιφυλόφιλοι ή πανσεξουαλικοί). 

 

Υπάρχουν επίσης άνθρωποι που μπορεί να μην αισθάνονται καμμία φυσική ή ρομαντική έλξη για άλλους ανθρώπους (αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να αυτοπροσδιορίζονται ως ασέξουαλ ή / και αρομαντικοί). Η σεξουαλικότητα έχει να κάνει με την κατανόηση των σεξουαλικών συναισθημάτων και των έλξεων που νοιώθουμε προς τους άλλους, δεν έχει να κάνει απαραίτητα με ποιον τυχαίνει να κάνουμε σεξ.

 

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι γονείς δεν ενημερώθηκαν για την παρουσίαση και δεν συναίνεσαν σε αυτήν. Οι μαθητές δήλωσαν ότι «έμειναν χωρίς επίβλεψη κατά τη διάρκεια της παρουσίασης». Αυτή είναι πλέον συνήθης πρακτική – τα παιδιά παραδίδονται σε ακτιβιστές που παριστάνουν τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι στη συνέχεια προωθούν την κοσμοθεωρία που διατυπώθηκε παραπάνω. 

 

Πόσοι γονείς συνειδητοποιούν ότι όταν τα σχολεία χρησιμοποιούν τη φράση «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση», στην πραγματικότητα εννοούν την κατήχηση στην ιδεολογία των ΛΟΑΤ και την προώθηση της σεξουαλικής σύγχυσης; 

 

Στο γυμνάσιο Renmark, αυτό ακριβώς συνέβη. Από το ABC News:

 

Η μαθήτρια Courtney White, 14 ετών, είπε ότι αισθάνθηκε μπερδεμένη και ταραγμένη από την παρουσίαση.

 

"Είχαμε έναν δάσκαλο που μας είπε να πιάσουμε μια καρέκλα και να καθίσουμε μπροστά από το διοικητικό συμβούλιο, και στη συνέχεια οι άνθρωποι του Headspace μπήκαν μέσα και μετά [ο δάσκαλος] έφυγε, οπότε τότε καθόμαστε μπροστά σε έναν πίνακα μόνοι χωρίς δασκάλους, μόνο οι άνθρωποι του Headspace", είπε. «Η πρώτη διαφάνεια του PowerPoint στον πίνακα ήταν "Μπορείτε να φερθείτε ως 'queer' τώρα" και "Δεν έχει νόημα να κρύβεστε"».

 

Η δεκατετράχρονη Emelia Wundenberg είπε ότι η παρουσιάστρια ήταν γραφική όταν αναφερόταν στις δικές τους σεξουαλικές προτιμήσεις και μιλούσε με σεξουαλικούς όρους για το αν καθώς μεγάλωναν, μπερδεύονταν για το αν είχαν ως είδωλο άτομα του ίδιου φύλου ή ήθελαν να είναι οικεία μαζί τους. Οι μαθητές είπαν ότι στη συνέχεια τους δόθηκε μια εξήγηση του αρχικισμού LGBTQIA+, με κάθε λέξη και τη σημασία της να εμφανίζονται στην οθόνη.

 

«Υπήρχε μια διαφάνεια για το τι σημαίνει το "συν" και άρχισαν να λένε τυχαία λέξεις που κανείς δεν ήξερε, όπως κτηνοβασία», δήλωσε η Emelia. «Ήταν στο ταμπλό όταν έδειχναν τι σήμαινε το "συν"».

 

Το σύμβολο "συν", το οποίο πάντα έμενε σκόπιμα απροσδιόριστο, μπορεί να περιλαμβάνει οποιονδήποτε αριθμό σεξουαλικών συμπεριφορών και ταυτοτήτων. 

 

Σύμφωνα με τους μαθητές, «η κτηνοβασία στη συνέχεια εξηγήθηκε λεπτομερώς και ο παρουσιαστής φάνηκε να υπονοεί ότι ήταν κάτι που ασκείται από άτομα που προσδιορίζονται ως LGBTQIA+». 

 

Όπως σημείωσε ένας μαθητής: «Είπαν ότι [η queer κοινότητα] απλώς τα αποδέχεται όλα, παρ' όλο που... Μα, δεν είναι παράνομο;» Σε αυτό το σημείο, αρκετά κορίτσια άρχισαν να βρίσκουν δικαιολογίες για να φύγουν από την τάξη, προσποιούμενα ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσουν το μπάνιο – πολλά δεν επέστρεψαν.

 

«Όλοι απλά καθόμασταν εκεί και λέμε: "Τι το καλό; Τι κάνουμε εδώ; Γιατί μαθαίνουμε για τα ζώα που κάνουν σεξ με ανθρώπους;"», είπε ένα κορίτσι στο ABC News. «Ήταν πραγματικά αηδιαστικό, ήταν πραγματικά άβολο».

 

Το σχολείο προσποιείται τώρα ότι είναι έκπληκτο από αυτό που συνέβη και υπόσχεται στους θυμωμένους γονείς ότι θα διεξαχθεί εσωτερική επανεξέταση και ότι ο παρουσιαστής έχει «αποβληθεί από τα σχολεία του τμήματος, ενώ το τμήμα διεξάγει έρευνα». Το Υπουργείο Παιδείας είπε στο ABC κάτι παρόμοιο. Σύμφωνα με την επίσημη δήλωση του σχολείου: «Αναλαμβάνουμε εσωτερική επανεξέταση για να διασφαλίσουμε ότι τηρούνται πάντα οι διαδικασίες γύρω από τέτοιες ειδοποιήσεις και διαδικασίες σχετικά με τρίτους που φοιτούν στο σχολείο μας».

 

Σύμφωνα με το ABC: «Όλα τα μέρη που εμπλέκονται στο υποτιθέμενο περιστατικό αρνήθηκαν να παράσχουν την παρουσίαση στο ABC».

 

Το Headspace, φυσικά, ζήτησε συγγνώμη - αλλά δεν θα κυκλοφορήσει το εν λόγω υλικό. Αυτό σας λέει όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε. Αυτή η «εσωτερική έρευνα» είναι απλώς μια προσπάθεια συγκάλυψης της κατήχησης που γινόταν σκόπιμα. 

 

Μου πήρε λεπτά για να βρω τη θέση του Headspace σχετικά με τη σεξουαλικότητα, ένα ευρύ φάσμα σεξουαλικών πράξεων και τη ρευστότητα των φύλων - πράγμα που σημαίνει ότι το σχολείο επέλεξε σκόπιμα το Headspace για να διδάξει στους νεαρούς μαθητές αυτά τα πράγματα χωρίς γονική γνώση ή συγκατάθεση, γνωρίζοντας τι επρόκειτο να διδαχθεί. Μπορεί να αιφνιδιάστηκαν από τον ισχυρισμό του παρουσιαστή ότι το «να φέρεσαι ως 'queer'» περιλάμβανε τη συμπερίληψη της κτηνοβασίας κάτω από το αόριστο σύμβολο «συν», αλλά σίγουρα σκόπευαν να βοηθήσουν όλους τους μαθητές να «κοιτάξουν με την οπτική ενός 'queer' ατόμου» στην αρχή.

 

Και πάλι, αυτά τα πράγματα θα συνεχίσουν να συμβαίνουν. Τα σχολεία φέρνουν LGBT ακτιβιστές για να διδάξουν τα παιδιά για το σεξ. Κάθε τρεις και λίγο, ένα σκάνδαλο ξεσπά όταν ένας από αυτούς τους ακτιβιστές λέει κάτι που εξακολουθεί να θεωρείται σοκαριστικό. Τα σχολεία υπόσχονται να τα πάνε καλύτερα, διάφοροι LGBT ακτιβιστές βρίσκονται για να κάνουν την εκπαίδευση και όλοι προχωρούν - αλλά η κατήχηση συνεχίζεται.

 

Ο Jonathon Van Maren είναι δημόσιος ομιλητής, συγγραφέας και ακτιβιστής υπέρ της ζωής. Τα σχόλιά του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από οκτώ γλώσσες και έχουν δημοσιευθεί ευρέως στο διαδίκτυο καθώς και σε έντυπες εφημερίδες όπως η Jewish Independent, η National Post, η Hamilton Spectator και άλλες. Έχει λάβει βραβείο για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού σε έντυπη μορφή από την εβραϊκή οργάνωση B'nai Brith. Τα σχόλιά του έχουν παρουσιαστεί στο CTV Primetime, Global News, EWTN και CBC, καθώς και σε δεκάδες ραδιοφωνικούς σταθμούς και ειδησεογραφικά πρακτορεία στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

 

Μιλάει για μια μεγάλη ποικιλία πολιτιστικών θεμάτων σε όλη τη Βόρεια Αμερική σε πανεπιστήμια, γυμνάσια, εκκλησίες και άλλες λειτουργίες. Μερικά από αυτά τα θέματα περιλαμβάνουν την άμβλωση, την πορνογραφία, τη σεξουαλική επανάσταση και την ευθανασία. Ο Jonathon είναι κάτοχος πτυχίου Bachelor of Arts στην ιστορία από το Πανεπιστήμιο Simon Fraser και διευθυντής επικοινωνίας του Καναδικού Κέντρου Βιο-Ηθικής Μεταρρύθμισης.

 

Το πρώτο βιβλίο του Jonathon, The Culture War, κυκλοφόρησε το 2016.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: «Από τα βάθη της κόλασης»: Μέσα στο βαθύ κακό της τρανς ιδεολογίας 

ΠΗΓΗ: Sex-ed in schools is always a Trojan horse for LGBT indoctrination - LifeSite (lifesitenews.com)

 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ

πηγή

Ο Ακάθιστος Υμνος στην Υπεραγία Θεοτόκο

Ἄγγελος πρωτοστάτης, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῇ Θεοτόκω τὸ Χαῖρε· καὶ σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ, σωματούμενόν σε θεωρῶν, Κύριε, ἐξίστατο καὶ ἵστατο, κραυγάζων πρὸς Αὐτὴν τοιαῦτα·
 

Χαῖρε, δ' ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει,
χαῖρε, δι' ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει.
Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις,
χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις.
Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀθρωπίνοις λογισμοῖς,
χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα,
χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα.
Χαῖρε, ἀστὴρ ἐμφαίνων τὸν ἥλιον,
χαῖρε, γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως.
Χαῖρε, δι' ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις,
χαῖρε, δι' ἧς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
 

Βλέπουσα ἡ Ἁγία, ἑαυτήν ἐν ἁγνείᾳ, φησὶ τῷ Γαβριὴλ θαρσαλέως· τὸ παράδοξόν σου τῆς φωνῆς, δυσπαράδεκτόν μου τῇ ψυχῇ φαίνεται· ἀσπόρου γὰρ συλλήψεως, τὴν κύησιν πὼς λέγεις κράζων·

Ἀλληλούια.

 

Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι, ἡ Παρθένος ζητοῦσα, ἐβόησε πρὸς τὸν λειτουργοῦντα· ἐκ λαγόνων ἁγνῶν, υἷον πῶς ἔσται τεχθῆναι δυνατόν; λέξον μοι. Πρὸς ἥν ἐκεῖνος ἔφησεν ἐν φόβῳ, πλὴν κραυγάζων οὕτω·

 

Χαῖρε, βουλῆς ἀπορρήτου μύστις,

χαῖρε, σιγῆς δεομένων πίστις.

Χαῖρε, τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τὸ προοίμιον,
χαῖρε, τῶν δογμάτων αὐτοῦ τὸ κεφάλαιον.
Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι' ἧς κατέβη ὁ Θεός,
χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανόν.
Χαῖρε, τὸ τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα,
χαῖρε, τὸ τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα.
Χαῖρε, τὸ φῶς ἀρρήτως γεννήσασα,
χαῖρε, τὸ πῶς μηδένα διδάξασα.
Χαῖρε, σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν,
Χαῖρε, πιστῶν καταυγάζουσα φρένας.
Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε. 

 

Δύναμις τοῦ Ὑψίστου, ἐπεσκίασε τότε, πρὸς σύλληψιν τῇ Ἀπειρογάμω· καὶ τὴν εὔκαρπον ταύτης νηδύν, ὡς ἀγρὸν ὑπέδειξεν ἡδὺν ἅπασι, τοῖς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, ἐν τῷ ψάλλειν οὕτως·

Ἀλληλούια.

 

Ἔχουσα θεοδόχον, ἡ Παρθένος τὴν μήτραν, ἀνέδραμε πρὸς τὴν Ἐλισάβετ. Τὸ δὲ βρέφος ἐκείνης εὐθὺς ἐπιγνόν, τὸν ταύτης ἀσπασμὸν ἔχαιρε, καὶ ἅλμασιν ὡς ἄσμασιν, ἐβόα πρὸς τὴν Θεοτόκον·

 

Χαῖρε, βλαστοῦ ἀμάραντου κλῆμα,

χαῖρε, καρποῦ ἀκήρατου κτῆμα.
Χαῖρε, γεωργὸν γεωργοῦσα φιλάνθρωπον,
χαῖρε, φυτουργὸν τῆς ζωῆς ἠμῶν φύουσα,
Χαῖρε, ἄρουρα βλαστάνουσα εὐφορίαν οἰκτιρμῶν,
χαῖρε, τράπεζα βαστάζουσα εὐθηνίαν ἱλασμῶν.
Χαῖρε, ὅτι λειμῶνα τῆς τρυφῆς ἀναθάλλεις,
χαῖρε, ὅτι λιμένα τῶν ψυχῶν ἑτοιμάζεις.
Χαῖρε, δεκτὸν πρεσβείας θυμίαμα,
χαῖρε, παντός τοῦ κόσμου ἐξίλασμα.
Χαῖρε, Θεοῦ πρὸς θνητοὺς εὐδοκία,
χαῖρε, θνητῶν πρὸς Θεὸν παρρησία.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

 

Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων, λογισμῶν ἀμφιβόλων, ὁ σώφρων Ἰωσὴφ ἐταράχθη· πρὸς τὴν ἄγαμόν σὲ θεωρῶν, καὶ κλεψίγαμον ὑπονοῶν Ἄμεμπτε· μαθὼν δέ σου τὴν σύλληψιν, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, ἔφη· 

Ἀλληλούια.

 

Ἤκουσαν oἱ ποιμένες, τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων, τὴν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν· καὶ  δραμόντες ὡς πρὸς ποιμένα, θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον, ἐν γαστρὶ τῆς Μαρίας βοσκηθέντα, ἥν ὑμνοῦντες εἶπον·

 

Χαῖρε, Ἀμνοῦ καὶ Ποιμένος Μῆτερ,

χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων.
Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον,
χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον.
Χαῖρε, ὅτι τὰ οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ,
χαῖρε, ὅτι τὰ ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς.
Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα,
χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος.
Χαῖρε, στερρὸν τῆς πίστεως ἔρεισμα,
χαῖρε, λαμπρὸν τῆς Χάριτος γνώρισμα.
Χαῖρε, δι' ἧς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης,
χαῖρε, δι' ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

 

Θεοδρόμον ἀστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τῇ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλῃ· καὶ ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν, δι' αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιὸν Ἄνακτα, καὶ φθάσαντες τὸν ἄφθαστον, ἐχάρησαν αὐτῷ βοῶντες·

Ἀλληλούια.

 

Ἴδον παῖδες Χαλδαίων, ἐν χερσὶ τῆς Παρθένου, τὸν πλάσαντα χειρὶ τοὺς ἀνθρώπους· καὶ Δεσπότην νοοῦντες αὐτόν, εἰ καὶ δούλου μορφὴν ἔλαβεν, ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι, καὶ βοῆσαι τῇ Εὐλογημένῃ·

 

Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ,

χαῖρε, αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας.
Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα,
χαῖρε, τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα.
Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς,
χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν.
Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας,
χαῖρε, ἢ τοῦ βορβόρου ρυομένη τῶν ἔργων.
Χαῖρε πυρὸς προσκύνησιν παύσασα,
χαῖρε, φλογὸς παθῶν ἀπαλλάττουσα.
Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγὲ σωφροσύνης,
χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

 

Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οἱ Μάγοι, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα, ἐκτελέσαντές σου τὸν χρησμόν, καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν ἅπασιν, ἀφέντες τὸν Ἡρώδην ὡς ληρώδη, μὴ εἰδότα ψάλλειν·

Ἀλληλούια.

 

Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ, φωτισμὸν ἀληθείας ἐδίωξας, τοῦ ψεύδους τὸ σκότος· τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης Σωτήρ, μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχὺν πέπτωκεν, οἱ τούτων δὲ ρυσθέντες, ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον· 

 

Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων,

χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων.
Χαῖρε, τὴν ἀπάτης τὴν πλάνην πατήσασα,
χαῖρε, τῶν εἰδώλων τὴν δόξαν ἐλεγξασα.
Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν,
χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψῶντας τὴν ζωὴν.
Χαῖρε, πύρινε στῦλε ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει,
χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.
Χαῖρε, τροφὴ τοῦ μάνα διάδοχε,
χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε.
Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας,
χαῖρε, ἐξ ἧς ρέει μέλι καὶ γάλα.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

 

Μέλλοντος Συμεῶνος, τοῦ παρόντος αἰῶνος, μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος, ἐπεδόθης ὡς βρέφος αὐτῷ, ἀλλ' ἐγνώσθης τούτω καὶ Θεὸς τέλειος· διόπερ ἐξεπλάγη σου τὴν ἄρρητον σοφίαν, κράζων· 

Ἀλληλούια.

 

Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης, ἡμῖν τοῖς ὑπ' αὐτοῦ γενομένοις· ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός, καὶ φυλάξας ταύτην, ὥσπερ ἦν ἄφθορον, ἵνα τὸ θαῦμα βλέποντες, ὑμνήσωμεν αὐτὴν βοῶντες·

 

Χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας,

χαῖρε, τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας.
Χαῖρε, ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα,
χαῖρε, τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ἐμφαίνουσα.
Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί,
χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ' οὗ σκέπονται πολλοί.
Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγὸν πλανωμένοις,
χαῖρε, ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις.
Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις,
χαῖρε, πολλῶν πταιόντων συγχώρησις.
Χαῖρε, στολὴ τῶν γυμνῶν παρρησίας,
χαῖρε, στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

 

Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες· διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεός, ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος· βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος, τοὺς αὐτῷ βοώντας· 

Ἀλληλούια.

 

Ὅλως ἦν ἐν τοῖς κάτω, καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν, ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος· συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις τοπικὴ γέγονε, καὶ τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου, ἀκουούσης ταῦτα·

 

Χαῖρε, Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα,

χαῖρε, σεπτοῦ μυστηρίου θύρα.
Χαῖρε, τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα,
χαῖρε, τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα.
Χαῖρε, ὄχημα πανάγιον τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ,
χαῖρε, οἴκημα πανάριστον τοῦ ἐπὶ τῶν Σεραφείμ.
Χαῖρε, ἡ τἀναντία εἰς ταὐτὸ ἀγαγοῦσα,
χαῖρε, ἡ παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγνῦσα.
Χαῖρε, δι' ἧς ἐλύθη παράβασις,
χαῖρε, δι' ἧς ἠνοίχθη παράδεισος.
Χαῖρε, ἡ κλεὶς τῆς Χριστοῦ βασιλείας,
χαῖρε, ἐλπὶς ἀγαθῶν αἰωνίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε. 

 

Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων, κατεπλάγη τὸ μέγα, τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον· τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν, ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον, ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα, ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως· 

Ἀλληλούια.

 

Ρήτορας πολυφθόγγους, ὡς ἰχθύας ἀφώνους, ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε· ἀποροῦσι γὰρ λέγειν, τὸ πῶς καὶ Παρθένος μένεις, καὶ τεκεῖν ἴσχυσας· ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριον θαυμάζοντες, πιστῶς βοῶμεν·

 

Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον,

χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον.
Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα,
χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.
Χαῖρε, ὅτὶ ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί,
χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί.
Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα,
χαῖρε, τῶν ἁλιέων τὰς σαγήνας πληροῦσα.
Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα,
χαῖρε, πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα.
Χαῖρε, ὁλκὰς τῶν θελόντων σωθῆναι,
χαῖρε, λιμὴν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
 

Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον, ὁ τῶν ὅλων κοσμήτωρ, πρὸς τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε· καὶ ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός, δι' ἡμᾶς ἐφάνη καθ' ἡμᾶς ἄνθρωπος· ὁμοίῳ γὰρ τὸ ὅμοιον καλέσας, ὡς Θεὸς ἀκούει·

Ἀλληλούια.

 

Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καὶ πάντων τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων. Ὁ γὰρ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, κατεσκεύασέ σε ποιητής, Ἄχραντε, οἰκήσας ἐν τῇ μήτρα σου, καὶ πάντας σοι προσφωνεῖν διδάξας·

 

Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας,

χαῖρε, ἡ πύλη τῆς σωτήριας.
Χαῖρε, ἀρχηγὲ νοητῆς ἀναπλάσεως,
χαῖρε, χορηγὲ θεϊκῆς ἀγαθότητος.
Χαῖρε, σὺ γὰρ ἀνεγέννησας τοὺς συλληφθέντας αἰσχρῶς,
χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν.
Χαῖρε, ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα,
χαῖρε, ἡ τὸν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα.
Χαῖρε, παστάς ἀσπόρου νυμφεύσεως,
χαῖρε, πιστοὺς Κυρίῳ ἁρμόζουσα.
Χαῖρε, καλὴ κουροτρόφε παρθένων,
χαῖρε, ψυχῶν νυμφοστόλε ἁγίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
 

Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου· ἰσαρίθμους γὰρ τῇ ψάμμῳ ὠδάς, ἂν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεῦ ἅγιε, οὐδὲν τελοῦμεν ἄξιον, ὧν δέδωκας ἡμῖν τοῖς σοὶ βοῶσιν·

Ἀλληλούια.

 

Φωτοδόχον λαμπάδα, τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν, ὁρῶμεν τὴν ἁγίαν Παρθένον· τὸ γὰρ ἄυλον ἅπτουσα φῶς, ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν θεϊκὴν ἅπαντας, αὐγῇ τὸν νοῦν φωτίζουσα, κραυγῇ δὲ τιμωμένη ταῦτα·

 

Χαῖρε, ἀκτὶς νοητοῦ ἡλίου,

χαῖρε, βολὶς τοῦ ἀδύτου φέγγους.
Χαῖρε, ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα,
χαῖρε, ὡς βροντὴ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα.
Χαῖρε, ὅτι τὸν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμόν,
Χαῖρε, ὅτι τὸν πολύρρυτον ἀναβλύζεις ποταμόν.
Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τὸν τύπον,
χαῖρε, τῆς ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τὸν ρύπον.
Χαῖρε, λουτὴρ ἔκπλυνων συνείδησιν,
χαῖρε, κρατὴρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν.
Χαῖρε, ὀσμὴ τῆς Χριστοῦ εὐωδίας,
χαῖρε, ζωὴ μυστικῆς εὐωχίας.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
 

Χάριν δοῦναι θελήσας, ὀφλημάτων ἀρχαίων, ὁ πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων, ἐπεδήμησε δι’ἑαυτοῦ, πρὸς τοὺς ἀποδήμους τῆς αὐτοῦ Χάριτος· καὶ σχίσας τὸ χειρόγραφον, ἀκούει παρὰ πάντων οὕτως· 

Ἀλληλούια.

 

Ψάλλοντές σου τὸν τόκον, ἀνυμνοῦμέν σε πάντες, ὡς ἔμψυχον ναόν, Θεοτόκε. Ἐν τῇ σῇ γὰρ οὶκήσας γαστρί, ὁ συνέχων πάντα τῇ χειρὶ Κύριος, ἡγίασεν, ἐδόξασεν, ἐδίδαξε βοᾶν σοὶ πάντας·

 

Χαῖρε, σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου,

χαῖρε, Ἁγία ἁγίων μείζων.
Χαῖρε, κιβωτὲ χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι,
χαῖρε, θησαυρὲ τῆς ζωῆς ἀδαπάνητε.
Χαῖρε, τίμιον διάδημα βασιλέων εὐσεβῶν,
χαῖρε, καύχημα σεβάσμιον ἱερέων εὐλαβῶν.
Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος,
χαῖρε, τῆς Βασιλείας τὸ ἀπόρθητον τεῖχος.
Χαῖρε, δι' ἧς ἐγείρονται τρόπαια,
χαῖρε, δι' ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι.
Χαῖρε, χρωτὸς τοῦ ἐμοῦ θεραπεία,
χαῖρε, ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
 

Ὦ πανύμνητε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων ἁγίων, ἁγιώτατον Λόγον· δεξαμένη γὰρ τὴν νῦν προσφοράν, ἀπὸ πάσης ρῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας, καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τοὺς σοὶ βοῶντας· 

Ἀλληλούια. 

Σημείωση: Η εικόνα είναι από εκπληκτικό ψηφιδωτό στην Αγία Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη το οποίο οι βλάσφημοι Τούρκομογγόλοι είχαν σκεπάσει αρχικά στον τοίχο κι έπειτα όταν αποκαλύφθηκε, έβαλαν εμπρός του μεγάλες κουρτίνες για να μην φαίνεται...

Έγινε μάθημα στην Τουρκία το ιστορικό της πάθημα με την ναυτική ισχύ

Γράφει ο Γιώργος Μαργαρίτης 

 

Εδώ και δέκα χρόνια περίπου, με αυξητικές τάσεις, πολλαπλασιάζονται στην γειτονική χώρα δημοσιεύσεις, αρθρογραφία, διατριβές, βιβλία και συζητήσεις που έχουν σχέση με την θάλασσα. Για την ακρίβεια με τις θάλασσες που περιβάλλουν την Τουρκία, ή καλύτερα για την σημασία που έχει η ναυτική ισχύς και κυριαρχία σε αυτές. Πριν λίγα χρόνια, για παράδειγμα, μόνο ως υπόθεση εργασίας μπορούσε να μαντέψει κανείς τις απώλειες του κοινού οθωμανικού-αιγυπτιακού στόλου στο Ναυαρίνο, στα 1827. Σήμερα γνωρίζουμε ως και τα ονόματα των καπετάνιων τους.  

 

Το ενδιαφέρον για την ναυτική ισχύ δεν εμφανίζεται για πρώτη φορά στην πρόσφατη οθωμανική και τουρκική ιστορία. Από τον καιρό του Σελίμ του Τρίτου (1789-1807) η οργάνωση ισχυρού πολεμικού ναυτικού είχε συνδεθεί με την ιδέα των μεταρρυθμίσεων και του εξευρωπαϊσμού της Αυτοκρατορίας. Για την ακρίβεια ήταν η πρώτη προϋπόθεση για την πορεία προς αυτήν την κατεύθυνση. Τα γεγονότα δικαίωσαν τον Σελίμ. Χάρη στην ύπαρξη αξιόλογου πολεμικού στόλου η Οθωμανική Αυτοκρατορία έγινε αξιοσέβαστος εταίρος στους ευρωπαϊκούς πολέμους του Ναπολέοντα και απόκτησε προσβάσεις ως τις ακτές της Ιταλίας, μετά από την συγκυριαρχία –μετά της Ρωσίας– πάνω στα Ιόνια νησιά (1800-1807).

 

Ο Σουλτάνος Μαχμούτ ο δεύτερος (1808-1839) συνέχισε με πείσμα την παράδοση του άτυχου εξαδέλφου του και επένδυσε με την σειρά του στον στόλο. Στα σχέδια της Φιλικής Εταιρείας η εξουσία του Σουλτάνου ήταν συνυφασμένη με τον στόλο και θεωρήθηκε ότι η καταστροφή του τελευταίου θα ήταν το καίριο πλήγμα στην εξουσία της Υψηλής Πύλης. Η εμπλοκή του οθωμανικού στόλου στον πόλεμο της ελληνικής ανεξαρτησίας περιέπλεξε τα σχέδια: Για να αντιμετωπίσει το ελληνικό ναυτικό ο οθωμανικός στόλος όφειλε να “ελαφρύνει”, να επενδύσει δηλαδή σε μικρότερα και πιο ευέλικτα σκάφη. Αυτό όμως μεγάλωνε τις αποστάσεις του από τους ευρωπαϊκούς στόλους. Ετούτη η αντίφαση οδήγησε στην καταστροφή στο Ναυαρίνο στα 1827.

 

Στην Κωνσταντινούπολη η καταστροφή αντιμετωπίστηκε ως ευκαιρία και στα ναυπηγεία της Πόλης ξεκίνησε η ναυπήγηση του Mahmudiye, των 126 πυροβόλων, το μεγαλύτερο πολεμικό της ιστιοφόρου ναυτιλίας και ναυπηγικό επίτευγμα για την εποχή του. Λίγο αργότερα ακολούθησε το όμοιο Mesudiye. Η ναυτική πολιτική συνεχίστηκε σε σχέση ενίοτε ανταγωνιστική, ενίοτε εταιρική, με την αντίστοιχη πολιτική του Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου.

 

Τόσο στην Κωνσταντινούπολη, όσο και στο Κάϊρο (όπως παλαιότερα ο Μεγάλος Πέτρος στην Πετρούπολη της Ρωσίας), θεωρούσαν ότι η δημιουργία ενός ισχυρού ναυτικού θα οδηγούσε τις χώρες τους σε μια βάση πολιτικής και οικονομικής ισοτιμίας με την “Δύση” ενώ, ταυτόχρονα, θα αποτελούσε ισχυρή βάση για την εκβιομηχάνιση και τον εκσυγχρονισμό των λοιπών κλάδων του στρατού και του κράτους: Το ναυτικό στηριζόταν στο πυροβολικό και το πυροβολικό, πέρα από την αλλαγή της μορφής του στρατεύματος, απαιτούσε μια σύνθετη βιομηχανική βάση. Ο στόλος αποτελούσε την δυναμική προϋπόθεση των προσδοκιών του Τανζιμάτ.

 

Οθωμανική Αυτοκρατορία και ναυτική ισχύς 

 

Η κορύφωση των προσπαθειών ήρθε στην βασιλεία του Αμπντούλ Αζίζ (1861-1876), γιού του Μαχμούτ του δεύτερου. Η ανάπτυξη της ναυτικής ισχύος έγινε ένα είδος καθεστωτικού δόγματος και, στα 1875, το οθωμανικό ναυτικό είχε γίνει το τρίτο ισχυρότερο του κόσμου, πίσω από το βρετανικό και το γαλλικό. Δύο παράγοντες οδήγησαν στην απότομη πτώση του. Ο πρώτος ήταν ότι η ναυτική τεχνολογία εξελισσόταν και οι βιομηχανικές υποδομές της Κωνσταντινούπολης δεν μπορούσαν πλέον να ανταποκριθούν στις νέες απαιτήσεις των πολεμικών πλοίων και ως εκ τούτου η εξάρτηση από το εξωτερικό μεγάλωσε. 

 

Ο δεύτερος και σπουδαιότερος είναι ότι στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1877-1878, η συμβολή του ισχυρού στόλου υπήρξε μηδαμινή. Με την ρωσική απειλή να φτάνει ως τα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης υπήρχαν βάσιμοι λόγοι να θεωρηθεί το πολεμικό ναυτικό περιττή πολυτέλεια. Ο Αβδούλ Αζίζ πλήρωσε με την ζωή του τις ναυτικές φιλοδοξίες του.

 

Όπως συνέβαινε με πολλές μοναρχίες του καιρού του, ο τελευταίος των σημαντικών Σουλτάνων, ο Αβδούλ Χαμίτ, ενδιαφερόταν περισσότερο για την επιβίωση του καθεστώτος του, παρά για τυχόν ευρύτερα σχέδια αυτοκρατορικού μεγαλείου. Ο μέγας οθωμανικός στόλος αφέθηκε στην τύχη του και μόνο πεπαλαιωμένα δείγματα του άλλοτε μεγαλείου βρέθηκαν απέναντι στον ελληνικό στόλο του 1897 ή και του 1912-13. Οι Νεότουρκοι προσπάθησαν να αντιστρέψουν σπασμωδικά το ρεύμα, μετά το 1908.

 

Πριν τους πολέμους με την Ιταλία και τα βαλκανική κράτη, πρόλαβαν να ενισχύσουν τον στόλο με δύο γερμανικά πολεμικά “προ-ντρεντνώτ”, αυτά που αντιμετώπισε ο Αβέρωφ στις προσβάσεις των Δαρδανελλίων. Μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων το νέο καθεστώς αγόρασε ή παράγγειλε ό, τι κυκλοφορούσε στην διεθνή αγορά από κύρια πλοία μάχης. Κανένα από αυτά δεν έφτασε στα Στενά. Τα πρόλαβε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. 

 

Το πάθημα του 1914 

 

Η Τουρκική Δημοκρατία στα 1923 είχε να αντιμετωπίσει πλήθος εσωτερικά προβλήματα. Οι θάλασσες την ενδιέφεραν ελάχιστα. Τα τρία ναυτικά μίλια ως όριο της τουρκικής θαλάσσιας επικράτειας στην Συνθήκη της Λωζάνης ελάχιστα ενόχλησαν την τότε τουρκική κυβέρνηση. Από τότε πέρασαν πολλές δεκαετίες μειωμένου τουρκικού ενδιαφέροντος για τον θαλάσσιο χώρο γύρω από την χώρα. Για την ακρίβεια το ενδιαφέρον αυτό αναζωπυρώθηκε τα τελευταία μόλις χρόνια, για να γιγαντωθεί στις μέρες μας. Τα προβλήματα και οι κίνδυνοι που αναδείχθηκαν στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο αποτέλεσαν ίσως την αφετηρία του νέου αυτού ενδιαφέροντος.

 

Η οθωμανική και τουρκική πολιτική – και ναυτική αν θέλετε – παράδοση δεν θεώρησε και δεν θεωρεί την ναυτική ισχύ ως αποκομμένη από την γενικότερη οικονομική και παραγωγική επίδοση της χώρας. Η δημιουργία ισχυρού ναυτικού, πέραν της ισχύος, θεωρείται βασική παράμετρος στην ανάπτυξη της εγχώριας τεχνολογίας και βιομηχανίας. Για τον λόγο αυτό σήμερα όπως και στον καιρό του Σελίμ του τρίτου, το κτίσιμο ενός ισχυρού ναυτικού προαπαιτεί την δημιουργία μιας εγχώριας μεταλλουργικής, μηχανουργικής, ναυπηγικής βάσης. Πρώτα δημιουργούνται οι βιομηχανικές προϋποθέσεις και κατόπιν σχεδιάζονται τα ναυτικά –και όχι μόνο– προγράμματα εξοπλισμών. Το πάθημα του 1914, όταν όλα τα ακριβοπληρωμένα πολεμικά πλοία που είχε παραγγείλει η Κωνσταντινούπολη βρέθηκαν να υπηρετούν σε ξένους στόλους, έχει σημαδέψει την τουρκική πολιτική. 

 

Δεδομένου ότι η δημιουργία ισχυρού πολεμικού ναυτικού αποτελεί το επιστέγασμα της κρατικής πολιτικής, έχει προηγηθεί η συγκρότηση όλων των αναγκαίων θεσμών που θα συντονίζουν και θα κατευθύνουν τόσο την συγκρότηση του στόλου, όσο και την ανάπτυξη των βιομηχανικών υποδομών που τον στηρίζουν. Πέρα από τα θεσμικά, τα τεχνολογικά και τα παραγωγικά ζητήματα, καλλιεργείται κάτι περισσότερο: Μια κουλτούρα, μια παιδεία αν θέλετε ναυτικής παράδοσης. Οι μεγάλες ναυτικές εκθέσεις, τα μουσεία, οι έρευνες, τα ακαδημαϊκά τμήματα, οι τηλεοπτικές ή άλλες παραγωγές, δημιουργούν ένα νέο κλίμα στην αντιμετώπιση της ναυτικής ισχύος από την κοινή γνώμη. Δεν είναι κάτι το στιγμιαίο ή το βραχυπρόθεσμο. Για μια μακρόπνοη πολιτική επιλογή πρόκειται. 

 

Ποια η λύση 

 

Από τα εξοπλιστικά προγράμματα της γειτονικής χώρας αυτό που επηρεάζει περισσότερο την χώρα μας είναι η ανάπτυξη της ναυτικής ισχύος της γειτονικής χώρας. Στην ουσία η ελληνική θαλάσσια επικράτεια, τα νησιωτικά της εδάφη και τα πελάγη γύρω από αυτά είναι το πρώτο πιάτο στο τραπέζι. Πιάτο σχεδόν υποχρεωτικό, καθώς δίνει νόημα στην οικοδόμηση της τουρκικής ναυτικής ισχύος. Χωρίς αυτό η τελευταία δεν έχει νόημα. Στην Άγκυρα ακολουθούν συνταγές παλιές, δοκιμασμένες, επίμονες. Σε μια ευρύτερη ζώνη όπου οι ισορροπίες κλυδωνίζονται και όπου, τα επόμενα χρόνια, πολλά σημερινά δεδομένα θα βρεθούν εκ νέου στα τραπέζια νέων σχεδιασμών, αναδιανομών και προσαρμογών σε νέες ισορροπίες ισχύος, η ύπαρξη δυνατοτήτων στις θάλασσες αποτελεί σημαντικό επιχείρημα. 

 

Αυτά με επίγνωση ότι σε μια χώρα με άρχουσα τάξη κερδοσκοπική και αδιάφορη για την πατρίδα, σε μια κοινωνία σε διαδικασία πτώχευσης και αποσύνθεσης, σε μια οικονομία ευκαιριακά μόνο παραγωγική, με τον λαό στην γωνία και την γήρανση εμφανή, πολύ λίγα πράγματα μπορούν να γίνουν. Δυστυχώς διαπιστώνουμε ότι για να αμυνθεί η Ελλάδα στις επιβουλές νέων ισχυρών, προϋπόθεση είναι η ανατροπή των σημερινών καταστάσεων – κυριολεκτικά μια επανάσταση. Επανάσταση κοινωνική, που καθώς θα επανεκκινήσει την χώρα, θα είναι ταυτόχρονα και εθνική.

 

πηγή